3 dagen Schotland

We hebben altijd gezegd, na het bekijken van de DVD War of the Worlds van Jeff Wayne: dat willen we een keertje live zien! Toen bekend werd dat in 2007 WOTW opnieuw live uitgevoerd zou worden, hebben we meteen kaartjes besteld voor de show in Glasgow. We wilden altijd nog een keer naar Schotland, dus dat konden we mooi combineren. We zouden twee keer overnachten in Glasgow en twee keer in Edinburgh.

Op 4 december nemen we de trein naar Schiphol, waar we op het vliegtuig naar Edinburgh zouden stappen. Omdat we in Edinburgh aankomen en in Glasgow gaan overnachten, moeten we nog op eigen houtje naar Glasgow zien te komen. Tja, we blijven Nederlanders want dit was gewoon de goedkoopste manier! Na een ritje met twee bussen en een taxi zaten we rond 10 uur in het hotel, dat vlakbij de zaal ligt, waar WOTW de volgende dag zou zijn.
De volgende morgen na het goede en uitgebreide ontbijt – wat een verschil met Engeland! -natuurlijk eerst een bezoekje aan het SECC gebracht. Nog geen fighting machine te zien! Maar dat wordt vanavond wel anders…. We nemen de bus naar het centrum van Glasgow en verbazen ons over de vriendelijkheid van de mensen. Het is ondertussen gaan regenen en het waait stevig: precies zoals je verwacht van Schotland in de winter! Speciaal voor deze reis hadden we allebei een water- en winddichte jas aangeschaft, dus ons kon niks gebeuren.
Glasgow is de grootste stad van Schotland en een genot voor shopaholics. Het ene mooie winkelcentrum na het andere: Buchanan Galleries, St. Enoch Centre en Princes Square Shopping Centre…. Door het gure weer besluiten we om Glasgow te laten voor wat het is en tegen een uur of 4 gaan we terug naar het hotel. We reserveren een tafel in het restaurant van het hotel (is dat nodig op een woendagavond???) en nemen een borrel op de kamer.
Na het lekkere eten – het was inderdaad echt noodzakelijk om te reserveren, want het restaurant zat vol: eten was erg goed en betaalbaar ! – steken we de straat over naar het SECC. Het gaat nu toch echt gebeuren: War of the Worlds in het echt! De muziek kunnen we dromen, elk vreemd geluidje kennen we…. Bestaat er leven op Mars? Ja, zeggen wij na minstens 100x de DVD gezien te hebben. No one would have believed, in the last years of the nineteenth century……

Van alle kanten komen de mensen vandaan. Zullen zij er ook zo naartoe geleefd hebben om het spektakel te gaan zien? Buiten staan overal handelaren die kaartjes te koop aanbieden. De merchandisestand wordt bezocht en natuurlijk werd er een t-shirt en een programmaboek gekocht. Vanuit de zaal komen de lage basklanken je al tegemoet.
Ook een verschil met optredens waar dan ook: niemand die controleert op drank of camera’s. Je kunt gewoon je drankje meenemen, of je het nou gekocht of zelf meegenomen had. Er staan overal stewards klaar om je naar je plaats te brengen en daar zie je ook weer de beleefdheid van het Schotse publiek: iedereen wacht braaf op zijn beurt!
We zitten schuin tegenover het podium, waar we een prima uitzicht hebben. Op het scherm van 35 meter breed de kop van een fighting machine. Leuk grapje: in de zaal staan camera’s die inzoomen op het publiek. Die beelden werden in de kop van de fighting machine getoond.
En dan eindelijk, om iets over 8, begint het feest. Jeff Wayne komt op en het orkest begint met het overbekende The Eve of the War. Als Justin Hayward opkomt krijgt hij bijna een staande ovatie. Ik knijp mezelf; ben ik hier echt bij? De show verloopt geweldig. Het publiek is superenthousiast en als de fighting machine op het podium komt – een gevaarte van 10 meter hoog – joelt iedereen de longen uit het lijf.
Wat een spektakel! De muziek die fantastisch wordt uitgevoerd door de strijkers en de band. En natuurlijk de geweldige zang! Het surround geluid: je hoort de fighting machine over je heen lopen. Het vuurwerk, de effecten…. Geweldig gewoon! In de pauze raken we aan de praat met een opa en zijn kleinzoon van 8. Opa was vorig jaar alleen naar WOTW geweest en dit jaar wilde zijn kleinzoon toch echt mee. Het jochie had ook heel wat ponden achtergelaten bij de merchandise, zagen we. Hij kende alle nummers, prachtig!
Na de pauze begint het ‘musical gedeelte’. The Spirit of Man en vooral Brave New World zijn nummers die live schitterend zijn. Veel te snel is de show voorbij en het orkest, de band en alle zangers krijgen een lange staande ovatie. Met het kippenvel nog op de armen lopen we naar het hotel, langs de lange file auto’s die naar huis willen. Wat een topavond!
Met een borrel genieten we nog na en waar we ’s nachts van dromen? Het heeft iets te maken met groen licht, vechtmachines en marsmannetjes……